Presentatie
Traject Opleiding Ervaringsdeskunigen
Ik kreeg te horen dat ik wees ben toen ik 5 of 6 jaar oud was. Toen had ik al besloten dat het beter was om mijn emoties uit te schakelen.
Om een lang verhaal kort te maken, werd ik pas op mijn 10de geadopteerd door een alleenstaande man. Dit omdat “The Department of Health and Human Services” zich nauwelijks bemoeide met de zaak van de Familie Hammond. Mijn adoptie vader was een gewelddadige alcoholist en heeft mij tussen mijn 12de en mijn 16de ook nog seksueel misbruikt. Dit was het huis des onheils.
Op mijn zestiende werd mijn pedofiele weldoener opgepakt wegens sodomie. Ik moest de jeugd detentie in omdat ze
bang waren dat wie met pek omgaat ermee wordt besmet, maar op mijn achttiende stuurden ze me toch terug naar die man. Daar bureau jeugdzorg wederom niks voor mij kon betekenen. Mijn ‘vader’ bood mij de keuze: het leger in of naar Nederland met hem.
Wij vlogen naar Amsterdam waar hij dit pand kocht. Hij had voor Nederland gekozen vanwege de tolerantie nota bene.
Dit pand hebben we omgebouwd tot een klein drie sterren hotel, dat ik min of meer gerund heb tot mijn 22ste terwijl hij het pedofiele circuit afschuimde.
Hij kocht tevens deze woonboot voor me die hij naar mijn ontwerp liet opbouwen. Vlak voordat het ding af was heeft hij
mij de deur uitgezet omdat ik aangaf een heteroseksuele voorkeur te hebben.
Ik heb die winter ongeveer drie maanden op een bank in het Vondelpark geslapen omdat hij ontkende dat ik ooit voor hem had gewerkt toen ik een bijstandsuitkering aanvroeg. Al heel snel kreeg ik genoeg van het dakloos zijn en nam de eerste
uitzendklus aan die mij als dakloze aangeboden werd.
Ik moest buizen op maat snijden voor het vervangen van het riool bij het Hilton Hotel. De ploegleider was zo tevreden over mijn inzet dat hij mij geholpen heeft, mijn leven weer op de rails te kregen: een huis, een jaar contract en een cursus lassen.
In deze tijd kreeg ik een relatie met een danseres uit Brazilië die als kamermeisje werkte in het Hilton. Zij had wat vrienden die mij in hun band als bassist opnamen. Toen de erfenis van de broer van mijn adoptievader op mijn rekening stond pikte zij alles in en ging ervan door. Dit ben ik met mijn bas die ook gestolen werd na een optreden in Alkmaar op koninginnendag.
Na heel wat jaren met de blinders op, kwam ik mijn huidige vrouw tegen. Op zoek naar een familie heb ik haar in mijn
onschuld ertoe aangezet om weer contact met haar vader op te bouwen. Vanaf dat moment waren we mantelzorgers voor
haar ouders. Tegelijkertijd heeft mijn vrouw dit boek over mij geschreven naar aanleiding van de nachtmerries en flashbacks waar ik haar over moest vertellen omdat ik steeds depressiever en prikkelbaarder werd.
Ik heb de groep U Niet Alleen opgericht op Facebook en ben naar Skegness, Engeland geweest voor een conferentie tegen de onnodige uit huis verwijdering van kinderen door Social Services.
Dit is mijn overleden broer John. Vraag: welke hulpverlener haalt twee kinderen uit huis als hun moeder depressief is en hun vader voorwaardelijk heeft gekregen voor inbraak en vindt vervolgens voor het ene kind wel direct een gezin, maar laat het andere kind zo aan zijn lot over. Als klap op de vuurpijl krijg je dan bericht op je 42ste van datzelfde bureau jeugdzorg dat ons destijds van elkaar had gescheiden, dat je broer op sterven ligt en nog een laatste woord wil delen met jou. Wat nooit is gelukt.
Tijden ds die Toed oplieding heb ik beide ouders gevonden, een half broer en een van mijn tantes. Pa lief was en is nog steeds geen lieverdje en is ondertussen overleden, maar ik bel regelmatig met moeders.